San Mateo, 21 april 2004 | |
|
Beste Piet en Emmy Het wordt hoog tijd, dat ik weer eens in de pen klim, al is dat moeilijk te doen als het een toetsenbord is. Ik zou er op kunnen gaan zitten, maar dat zou hoogstwaarschijnlijk wel eens verkeerd kunnen aflopen.
We hopen, dat alles goed gaat met jullie en dat er eindelijk eens wat goed weer komt. Hier roerde maart alsmaar zijn staart en april doet nog steeds wat ze wil. Soms hebben we een paar lekkere warme dagen en dan is het weer huilen met de pet op. Alles is mooi groen. De vogeltjes hebben hun eieren gelegd en zijn druk bezig met het opvoeden van hun kroost. Iets waarop ik verder in deze brief nog even op terug kom. | |
 |
 |
| Maar, toen alles omgespit en geharkt was en onze spieren weer wat waren bijgekomen, en we klaar stonden om alles te bewonderen... Het stormde en regende dat het een lieve lust was. Een lust? Jazeker, voor het onkruid misschien, maar wij zaten erover te denken om een ark te bouwen! Het water kwam met bakken uit de lucht. Het regende bijna horizontaal door de sterke wind. We waren nog niet aan de achtertuin begonnen, en die was echt aan een opknapbeurt toe.  Jullie kunnen het geloven of niet, maar het ziet er nu 'n heel stuk beter uit dan op deze foto. Zoals ik al zei, vond
al at geploeter zo'n 6 weken geleden plaats en nu is het zaak de boel bij te houden en gelukkig valt dat nogal mee, nu het eindlijk niet meer regent. Even afkloppen. We werden zelfs voor onze moeite beloond met wat tulpen, die het tot onze verrassing nog steeds klaarspelen om ieder jaar weer op te komen, ook al doen we niets aan de bollen.
Zoals jullie weten, is Ada overgeplaatst en ze is nu druk met het opdoen van de nodige kennis om assuradeur te worden. Daar zit aardig wat aan vast. Ze is voor twee weken op cursus geweest. Die werd in een ander kantoor gehouden, dat zo'n goede 30km van ons vandaan is. De klassen begonnen om 8:30 en heengaande viel de rit nogal mee maar omdat ze niet altijd op hetzelfde uur ophielden zat op weg naar huis vaak in een eindeloze file en kwam ze afgepeigerd thuis.
En nu wil ik even terugkomen op de vogels en hun eieren. De spreeuwen op zolder hebben jongen en gisterenmiddag was er eentje het nest uitgevlogen en scharrelde over de vloer van ons portiek, luidkeels schreeuwend om de moeder. Waar het beestje uiteindelijk terecht is gekomen weet ik niet. Ik grijp liever niet in en laat de natuur maar op haar beloop. We zullen vandaag of morgen ook wel weer een paar jonge vogels door de garage horen en zien vliegen. Dit wort overigens hun laatste seizoen. Ik ga de gaten dichtmaken als ze klaar zij met de gezinsverzorging. We krijgen genoeg van al de vogelpoep langs de muren en op de autos. We houden ons maar bij eekhoorns. Die maken niet zo'n rotzooi. Ik beng bang om op zolder te gaan kijken...... Ik kon echter niet aan de verlijding ontkomen om van het beestje een paar fofos te nemen, | |
 |
|
|
En dat was het dan weer Groetjes van ons tweetjes an de hele dierentuin in en om het huis. Tot schrijfs. Huig en Ada | |