Walcheren in WO2 
Hey,

Sinds een paar jaar ga ik elk jaar naar Zeeland voor een weekje 
kamperen. In deze tijd heb ik behoorlijk wat interesse gekregen in de 
WO2 geschiedenis van dit eiland. Dit jaar had ik voor het eerst een 
digitale camera mee, en ben min of meer op bunkerjacht gegaan. Het leek 
me wel leuk om er een website over te beginnen, dus bij deze  Jammer is 
wel dat ik zo'n 150 foto's had gemaakt van de bunkers en ik er maar 40 
op deze site mag plaatsen (gratis he) Naja je kan niet alles hebben, 
maar mocht iemand interesse hebben in meer foto's hoor ik het wel.
De site is trouwens gemaakt met de volgende bronnen : 
- De Tweede Wereldoorlog : De Bevrijding (zie nergens isbn nummer)
- Zoutelande in de tweede wereldoorlog (isbn 90-9015937-1)
- Stichting Bunkerbehoud voor de kaart van VB Vlissingen en de 
toestemming om foto's te maken in het bunkermuseum.
Mocht je vragen/opmerkingen hebben, stuur me ff een mailtje naar 
martinnoorloos@planet.nl 

Grtz,
Martin
 
 


Geschiedenis 
Het begin.

Om het verhaal van Walcheren in de tweede wereldoorlog te vertellen, 
begin ik in Normandië. Nadat de geallieerden hier in 1944 landden, 
stootten ze snel door richting Duitsland. Alleen hoe verder ze kwamen, 
des te langer de bevoorradingsroutes werden en des te moeilijker het 
werd om de tanks te voorzien van brandstof. Daarom hadden de 
geallieerden een nieuwe haven nodig, die een stuk noordelijker lag dan 
die van Cherbourg bij Normandië.

De geallieerden zetten hun zinnen daarom op de grote zeehaven van 
Antwerpen. Deze haven lag lekker noordelijk, en was door zijn grootte 
prima voor bevoorrading. De Duitsers waren echter ook niet gek en 
begonnen daarom de toegang naar de haven van Antwerpen vol te bouwen 
met verdedigingswerken.



Op de kaart zie je de toegang naar de haven van Antwerpen (Antwerpen 
licht rechtsonder), de westerschelde. Aan de westerschelde liggen 
Walcheren, Zuid-Beveland en Zeeuws-Vlaanderen. Walcheren vormt de punt 
van de verdediging en was daarom het zwaarst bewapend.

Deze bewaping begon in 1942. Toen werden Duitse soldaten massaal 
ingekwartiert bij burgers. In de zomer van 1942 waren er in Walcheren, 
Noord & Zuid-Beveland bij elkaar 15000 manschappen gelegerd.
Op 14 december 1941 besloot het Duitse oppercommando al tot de bouw van 
een verdedigingslinie die van Zuid-Frankrijk tot Noord-Noorwegen zou 
gaan lopen. Dit omdat de resultaten in Rusland slecht waren en 
Duitsland inmiddels ook met Amerika in oorlog was. Om ervoor te zorgen 
dat er niet teveel man van het Russische front werden weggehaald, moest 
een linie van bunkers en andere verdedigingswerken ervoor zorgen dat de 
Amerikanen, Fransen, Canadezen en Engelsen niet een succesvolle landing 
konden ondernemen.

De opbouw van de Atlantikwall.

Het idee was vrij simpel : in de duinen zouden lichte 
verdedigingswerken komen, zoals mitrailleurnesten en kazematten voor 
lichte kanonnen. In het achterland stonden dan zware kanonnen opgesteld 
die de stranden onder vuur konden nemen. Deze kanonnen werden dan weer 
gestuurd door artilleriebunkers in de duinen, die zeg maar de ogen van 
de kanonnen vormden. Verder werden er bunkers gebouwd voor het 
onderbrengen van manschappen, munitie, levensmiddelen, medische 
verzorging, radar etc. Voor bescherming tegen luchtaanvallen was er 
veel flak opgesteld. Om een landing nog moeilijker te maken, werden op 
het strand, in de duinen en in het achterland obstakels neergezet tegen 
tanks en infanterie.

De Atlantikwall op Walcheren.

Op Walcheren was dit principe ook toegepast. In de duinen stonden 
bunkers voor licht anti-tankgeschut en mitrailleurs, 
verdedigingsnesten, luchtafweergeschut en radarposten van de 
luchtmacht. In het achterland stonden op meerdere plekken zwaar geschut 
opgesteld. Eerst nog vrij, daarna in bunkers (op verzoek van Hitler). 
Daarnaast was er in het achterland een anti-tank gracht gegraven en 
stonden er tankhindernissen opgesteld. Langs deze anti-tank gracht 
stonden bunkers voor mitrailleurs en licht- tot middelzwaar anti-
tankgeschut (tussen de 47mm en 75mm)



De rode lijn is de anti-tankgracht. De stippen lang de anti-tankgracht 
zijn de bunkers (met typenummers) Langs deze tankgracht zijn de 
volgende bunkers gebouwd : (zie nummer op kaart)

- 02 x Regelbau 631 : bunker voor 47mm Festungspak 36(t) (zie 
geschutsbunkers in nav.menu)
- 10 x Regelbau 630 : bunker voor mitrailleur (zie mitrailleurbunkers 
in nav.menu)
- 06 x Regelbau 623 : bunker voor mitrailleur (zie mitrailleurbunkers 
in nav.menu)
- 01x Regelbau 600 : bunker voor 50mm KwK (50mm kanon uit tank 
gedemonteerd)
- 03x Regelbau 625 : bunker voor 75mm PAK40

De tankgracht was in totaal 11 km lang. Aan beide uiteinden van de 
tankgracht liep een rij höckerhindernisse. Deze betonnen 
tankhindernissen kun je zien onder tankhindernissen in het nav.menu.
De twee stippen die linksboven een stukje landinwaarts te zien zijn, 
zijn twee bunkers voor artillerie (Regelbau 611), in dit geval bij 
Weredijke. (zie artilleriebunkers in het nav.menu) Naast deze bunkers 
waren er nog een aantal artillerieopstellingen, onder andere bij 
Westkapelle.
Verder zie je in de duinen een rits aan bunkers staan, die onder andere 
voor artilleriewaarneming (zie artilleriebunkers in het nav.menu), 
mitrailleuropstellingen, flak, radarposten en manschappen (foto's 
moeten nog plaatsje krijgen). Bij Vlissingen waren ook nog bunkers voor 
torpedo-opslag en een waterbunker.
Helemaal rechts in de hoek, ten oosten van Vlissingen zie je een 
Regelbau 700. Deze bunker heeft een stalen pantserdak, en van dit type 
bunker zijn er nog maar twee over de hele wereld bewaard gebleven. Deze 
bunker bood onderdak aan een 75mm PAK40 anti-tankkanon.

De bevrijding van Walcheren.

Om de haven van Antwerpen goed te kunnen gebruiken, moesten de 
geallieerden uiteraard eerst de westerscheldemonding opruimen. Maar 
Walcheren was niet makkelijk in te nemen, dankzij de 25 vuurmonden die 
prima werden beschermd door de rits aan verdedigingswerken. Het innemen 
van Walcheren werd de taak van G.G.Simonds, commandant van het Canadese 
2e legerkorps. De codenaam voor de landing was "Operation Infatuate".
Simonds wilde de Duitsers met behulp van water wegjagen. Het plan was 
Walcheren tijdelijk aan de zee terug te geven, en vervolgens met 
amfibievoertuigen een landing te ondernemen.
Op 2 oktober 1944 strooiden Britse vliegtuigen pamfletten uit om de 
bevolking op de hoogte te brengen, en ze de gelegenheid te geven te 
vluchten. Veel bewoners dachten echter dat het wel zou meevallen en 
bleven gewoon bij hun huizen. Toen op 3 oktober 1944 de dijk werd 
aangevallen, waren de burgers vrijwel kansloos. Met 243 zware Lancaster 
bommenwerpers werd de zeedijk bij Weskapelle gebombardeerd (zie foto 
hieronder).Door het gat dat ontstond werden 160 burgers meegesleurd 
door het water en verdronken. Toch stroomde het water niet ver en de 
Duitsers hadden samen met de bevolking een nooddijk van klei gemaakt. 
De Britten waren niet tevreden met de resultaten en vervolgens moesten 
de dijken bij Vlissingen en Veere er op 7 en 11 oktober ook aan 
geloven. Pas toen liep heel Walcheren onder water. De Duitsers moesten 
als het weerlicht maken dat ze wegkwamen. Bunkers liepen vol met water, 
batterijen artillerie werden onbruikbaar. Toch hadden de Duitsers in de 
duinen nog stukken geschut staan, en waren dus nog steeds een 
bedreiging voor de landende troepen